ISANG OFW ANG nagpadala ng isang tula na alam kong mula sa kanyang puso. Kaya minarapat kong ilathala sa kolum kong ito. Narito ang kanyang tula:
PANAGHOY NG OFW
Kami na nag-aalaga ng mga matatanda na di namin kakilala
Ay ‘di man lang magkapanahon na mag-alaga sa aming pamilya.
Kami na kumakalinga sa mga anak ng may anak
Ay ‘di man maiduyan ang a-ming sariling mga anak.
Kami na nagpapawis sa pagtatayo ng matatayog na gusali at bahay
Ay ‘di man makapagpatayo ng disenteng tahanan.
Kami na nag-aaruga ng mga maysakit sa dayuhang lupain
Ay ‘di man makapagpadala ng pampagamot sa maysakit sa amin.
Kami na nagluluto ng masasarap para sa aming mga amo
Ay kadalasang hinahagisan lang ng mga mumo.
Ang hangad nami’y hindi awa
Ang nais nami’y hustisya.
Ni hindi namin habol na tawaging mga bayani
Dahil iya’y salita lamang samantalang kami’y inaapi.
Nagsasampa kami ng yaman sa buong bansa
Gayundin ang ambag namin sa ibang bansa.
Ang hiling nami’y itrato kaming tao
At hindi lang iniluluwas na produkto.
Sapagkat sa isang pagtingin sa kasaysayan ng mundo
Ang pawis at talino ng maliliit ang maylikha rito.
LIBRENG PAYO! I-TEXT N’YO AT SASAGUTIN KO! PM <space> saklolaw <space> ang inyong katanungan at i-send sa 2948 (for Globe, Smart and Sun users). E-mail: [email protected].
Ayuda sa OFW
By Ome Candazo
